De keuze voor eiceldonatie
Om het traject voor eiceldonatie in te gaan, moet je eerst van alles overwogen hebben.
In de weken nadat we te horen hadden gekregen dat ik onvruchtbaar ben, hebben we het veel gehad over wat we willen. Welke opties hebben we nog? We kwamen tot het volgende rijtje: adoptie, pleeggezin, eiceldonatie of stoppen.
De keuze om te stoppen met onze kinderwens, is al snel geschrapt. Praktisch gezien, hebben we tot nu toe nog geen enkele kans gehad om überhaupt zwanger te worden. Want achteraf gezien hebben al die behandelingen en pogingen geen zin gehad. Of ja, de MMM heeft de keuze om door te gaan met onze kinderwens vergemakkelijkt. We hebben al zoveel doorstaan samen, dan kan een volgende stap er ook nog wel bij.
We zijn ons gaan verdiepen in adoptie. We hebben er veel over gelezen en ik heb tv-programma’s over dit onderwerp gekeken. In eerste instantie stonden we er voor open, want we hebben veel liefde die we graag willen delen met een kind. En hoe mooi is het om een kind dat geen ouders meer heeft of niet bij z’n ouders woont, een veilige thuis te kunnen bieden. Echter zijn er ook een hoop punten waar we onzeker over zijn. Hoe is het voor een kind om uit zijn vertrouwde omgeving en cultuur gehaald te worden? Hoe oud is het kind dat we mogen adopteren? En hoe gaan we de kosten betalen. Want de bedragen liegen er niet om… Daarnaast zal adoptie, mijn kinderwens niet vervangen. Het is een andere manier om een gezin te kunnen vormen en een kind bij ons op te laten groeien. Voor nu is het een ‘erg ver van onze bed show’.
Door de zoektocht naar informatie over adoptie, is voor ons veel duidelijk geworden over wat we wel willen. Ik wil heel graag zwanger zijn en zelf een kindje op de wereld zetten. Een pleeggezin gaan vormen, werd daarom ook al snel van tafel geveegd.
Over eiceldonatie hebben we nooit eerder nagedacht. Het was een onderwerp, waar ik eigenlijk nog niet of nauwelijks van had gehoord. De arts heeft tijdens het afsluitend gesprek van onze IVF/ICSI-behandelingen het begrip wel laten vallen, maar daar waren we op dat moment niet mee bezig.
Een van de punten waarom eiceldonatie een optie is, is omdat ik zelf zwanger kan zijn. Daarnaast is de helft van het DNA van het kind van mijn vriend en dus zoveel mogelijk van onszelf.
We zijn ons er zeer van bewust dat wìj de keuze voor ons kind maken, om het met behulp van eiceldonatie te laten ontstaan. En dat ons kind dus geen DNA van mij heeft, maar van een andere vrouw. Daarom willen we alle keuzes die volgen in het traject in het belang van ons kind maken.